A pouca previsión coa que se presentou o cartel do Festival Noroeste 2023 (o retraso ou improvisación na organización foi confirmado por varias bandas que aseguraron que foron chamados un día antes da presentación oficial e unha semana antes do comezo do festival) facía que os amantes da música e deste festival de referencia en toda a provincia estivesen expectantes ao resultado.
Certo que finalmente quedou un cartel bastante completo, con máis de 60 artistas enchendo de cultura 9 espazos da cidade. Precisamente ese formato expandido é un dos grandes reclamos no último lustro, e a cidade espera que se manteña intacta esta aposta que nos permite disfrutar de noites inesquecibles como a vivida en Azcárraga cunha lenda do soul como Lee Fields (a praza do casco vello acolleu tamén o comprometido concerto da peruana afincada na cidade Pamela Rodríguez que mesmo cantou en galego); estreas locais como a de PAVA na Fundación Luís Seoane para abrir o festival; sesións divertidas como a que brindou Gitano del palo, o hiphopeiro galego Malandrómeda ou a singular Hdyn co seu “galeguinglis” no cañero Campo da Leña; solpores internacionais con Fatoumata Diawara ou Ana Tijoux no parque de Santa Margarida; noites máis xuvenís como a de Arde Bogotá no porto; esas sesións case máxicas no Castelo de San Antón con nomes como Silvia Penide ou Mallou; ou pinchadas golfas como a de Meneo na Cormelana Sellier.
Bailando e rindo co hiphop #engalego de @malandromeda no Campo da Leña do @FestNoroesteEG pic.twitter.com/GeSVjNQeWP
— Xornal da Coruña (@xornaldacoruna) August 12, 2023
A terra das femias, o primeiro tema #engalego da peruana Pamela Rodríguez.
Tocando en Azcárraga no @FestNoroesteEG pic.twitter.com/YxxkkWp79L— Xornal da Coruña (@xornaldacoruna) August 11, 2023
Tras dous días de dispersión, venres e sábado as olladas estaban postas na praia de Riazor. Faltou o Pop e o Rock na primeira xornada do Noroeste de area, substituído pola música electrónica de Dj Grobas, 2ManyDj’s e Parov Stelar. Ben abriu, con camiseta de ZERA, o histórico pincha da cidade a sesión de zapatilla, con temazos que xa fixeron bailar aos máis mdrugadores.
A contratación inextremis debeu pillar por sorpresa á banda belga 2ManyDj’s, pois só apareceu en escena un dos irmáns que a compoñen convertindo en obrigada a brincadeira do 1manydj. Así e todo, o Dewaele valeuse apra facer bailar coas súas mesturas do século pasado aos que xa enchían o areal.
Así a lía @2ManyDJs na praia de Riazor no @FestNoroesteEG!!! pic.twitter.com/1W5JMBsj9r
— Xornal da Coruña (@xornaldacoruna) August 11, 2023
Mágoa que a chuvia fixera acto de presenza xusto no intermedio que impediu que a magnífica posta en escea e divertida proposta musical de electro-swing de Parov Stelar brillara máis forte.
Volveron reinar o rock e o pop na xornada do peche do festival con dous concertazos que van lembrar os asistentes. Arrincaban Lory Meyers, unha das bandas máis asentadas do pop nacional das últimas dúas décadas, que se deixaron a pel no escenario cun bolazo tremendamente potente. Calaron moitas bocas dos que acusaban á banda de ser algo frouxa e fixeron bailar, cantar e vibrar un ateigado areal, incluída a alcaldesa Inés Rey, que como unha “groupie” máis cantou a máis de media ducia de temazos convertidos en himnos que ten a banda “granaína”. Que cara se lle puxo á rexedora de “é por min, díxoo por min!” cando Noni comentou pisando a area entre o público “esto que lo escuche la alcaldesa”…
O público entregadisimo aos Lory Meyers en Riazor!!! 🤩@FestNoroesteEG pic.twitter.com/KflLg1SrXw
— Xornal da Coruña (@xornaldacoruna) August 12, 2023
Sacou o seu acento a cantante cando puxo a camisola do Deportivo, desexándonos sorte e explicando que o facía porque candp o equipo da súa cidade estaba pola terceira división puxera a camiseta nun concerto e o equipo ascendía a 1ª nun par de anos… A ver se lle pasa aos xogadores branquiazuis un anaco da enerxía que aínda garda tras case 20 anos sobre os escenarios.
Quedaba a traca final, e o cabeza de cartel non defraudou. Cunha banda espectacular, con 11 persoas sobre o escenario e uns coros que parecían anxos, a banda escocesa deu un auténtico recital de potencia centrando a súa actuación nos seus discos do século pasado (Screamadelica, Give Out But Don’t Give Up ou Vanishing Point), máis fornecidos de rock que de electrónica. A voz e a presenza de Bobby Gillespie facíase notar, moi ben acompañada por veteran@s como Simone Butler, toda unha demostración de elegancia ao baixo, Martin Duffy aos teclados ou Andrew Innes á guitarra. Pero tamén brillou con luz propia o saxo do novo e poderoso Alex White.
Pechou así unha banda de máximo nivel internacional un festival do que se espera algo de máis de coidados, de atención, de respecto, para que siga sendo unha cita imprescindible para media cidade.
